Listeners:
Top listeners:
play_arrow
Radio Gliwice Muzyka + aktualności
play_arrow
Darek Dusza i Replikanci z nową wersją utworu sprzed lat Jarosław Sołtysek
„Planeta wędrowców” to solowy utwór, nie związany z żadną płytą, przeznaczony dla każdego, kto ma chwilę czasu, żeby go posłuchać – napisał autor. Ale o co chodzi?
Kilka wiosen na karku,
wiatr we włosach gdzieś jadę na bajku
Postanowiłem kiedyś być jednym z grajków
Przez wyobraźnię dużo większą niż IQ
Choć pokaże Ci świat, nikt tu nie składa tak
To super ziom, a nie samolot, nie ptak
Idę i biorę sobie czego mi brak
Gram co najmniej o srebro, jak Aleksander Kłak
Kłaniam się drzewom, zbieram po sobie śmieci
Burak jebany, ciepie puszką jak leci
Świat jest taki, jak go sam potraktujesz
Jak o nic nie dbasz, to ci wszystko odfrunie
Słońcę ogrzywa mi pysk
Kontakt z przyrodą to najczystszy zysk
Chodzę do lasu po flow, i by w oku mieć błysk
Niech to się niesie od bałtyku do rys
Planeta wędrowców, pozdrowienia ze szlaku
Każdy włóczykij nosi uśmiech w plecaku
Zawiść i zazdrość weź to wypakuj
Choroba na władzę, idź to leczyć chłopaku
Planeta wędrowców, a to wolne ziomale
Jakieś narracje nie obchodzą ich wcale
Trują głowy, mają marnować czas
Dziękuję lecę jedną z dziewiczych tras
Wszystko, wszystko co najlepsze
Wiosenna aura, czyste powietrze
Wstawaj byku, czas problemy odeprzeć
kopnąć, wykręcić jak kick flipa na desce
Rap dla ulic i krętych ścieżyn
W łyse diabły wjeżdżasz jak Jeż Jerzy
Później sobie pod jabłonką leżysz
Aż Newtonie myśl cię w łeb uderzy
Ta planeta małp, to planeta dzików
Jak spraw by nie wyschła, jak pranie na strychu
Praca nad sobą, wyrabianie nawyków
Stawianie oporu, atakom oprychów
Ciągła walka ze złem, spacerek z psem
Gwiazdy migocą, puszczam podcast przed snem
Śnię o pokoju, i spokoju jak w Zen
Aniele stróżu, pomóż wygrać kolejny gem
Tekst: Jacek Skorupa
